Walk to nowhere

Walk to nowhere

The “street”, the public place, is usually the environment in which the photographer moves and depicts the real world through his own perception for it.

Nevertheless, street photography cannot be narrowed in one definition, as it is characterized by the width and multiplicity of its approaches.

The photographer moves in public places with human presence, often without knowing or having premeditate what he is going to photograph and which way he is going to follow. A walk to nowhere,  a without planning walk in the contingency and the unknown.

The images that might come up, collective experiences of seemingly indifferent everyday scenes draw their interests not so much from the real moment rather the framed /captured photographic one. This transition, from reality to photography, happens through the invisible presence of the photographer, and through his own intervention. “Street photography” draws its difficulty and enchantment, at the same time, from this exact point. Its success depends on the skill of the photographer to observe and capture instantly, in his subjective way, the unexpected and random incident on the street.

Andreas Katsakos

Βόλτα στο τίποτα

Ο "δρόμος" αποτελεί συνήθως το περιβάλλον στο οποίο ο φωτογράφος κινείται και αποτυπώνει τον πραγματικό κόσμο μέσα από τη δική του αντίληψη για αυτόν.

Παρόλα αυτά, η φωτογραφία δρόμου δεν μπορεί να κλειστεί στα στενά πλαίσια ενός ορισμού, καθώς χαρακτηρίζεται από την ευρύτητα και την πολλαπλότητα των προσεγγίσεων της.

Ο φωτογράφος κινείται σε δημόσιους χώρους με ανθρώπινη παρουσία χωρίς να γνωρίζει ή να έχει προσχεδιάσει τις περισσότερες φόρες το τι θα φωτογραφήσει και ποια διαδρομή θα ακολουθήσει. Μια βόλτα στο πουθενά. Μια βόλτα χωρίς σχεδιασμό, στο απρόοπτο και στο άγνωστο.

Τα θέματα που προκύπτουν, όντας συλλογικές εμπειρίες μιας φαινομενικά αδιάφορης καθημερινότητας, αντλούν το ενδιαφέρον τους όχι τόσο από το πραγματικό όσο από το φωτογραφικό γεγονός. Αυτή η μετάβαση, από το πραγματικό στο φωτογραφικό, συμβαίνει μέσω της αδιόρατης παρουσίας του ίδιου του φωτογράφου, μέσω της δικής του παρεμβολής. Αυτό είναι και το σημείο απ’ όπου η φωτογραφία δρόμου αντλεί τη δυσκολία και συνάμα τη γοητεία της, από το ότι η επιτυχία της εξαρτάται από την ικανότητα του φωτογράφου να «δει» και να αποτυπώσει ταχύτατα με το δικό του τρόπο, το απρόσμενο και το τυχαίο που γεννιέται στον δρόμο.

Ανδρέας Κατσάκος